Εδώ και δύο 24ωρα αυτό που ζει η Ελλάδα είναι μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές. Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει. Όχι απλά γιατί χάθηκαν τόσες ζωές αλλά διότι όσο και να συναισθάνεσαι τον πόνο του άλλου, είναι σχεδόν αδύνατο να το βιώσεις για να το μεταφέρεις, μπορείς μόνο να το φανταστείς.
Ωστόσο, πέρα από την απέραντη θλίψη που νιώθω, με κατακλύζει και ένας μεγάλος θυμός. Η ζωή μου έχει αποδείξει περίτρανα πως δεν πρέπει ούτε γι’ αστείο να κρίνεις κανέναν, όμως είναι πάνω από τις δυνάμεις μου να μην μιλήσω αυτή την στιγμή.
Αν ψάχνετε ένα παράδειγμα το πόση δύναμη έχουν τα MME και τα social media νομίζω πως τις τελευταίες ώρες το έχετε καταλάβει. Όμως κάπου εδώ θεωρώ πως πρέπει να πει κάποιος “ΦΤΑΝΕΙ”!
Φτάνει με τα post που δείχνουν σκηνές φρίκης! Φτάνει με τα post που περιγράφουν την τραγωδία με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες! Φτάνει με τα post που λένε “πόσο πολύ λυπάμαι”! Αλήθεια ΦΤΑΝΕΙ! Δεν “μαύρισε” απλά η ψυχή μας, πονάει και σχεδόν μετανιώνει για το ανθρώπινο είδος.
Προς Θεού έχουμε ελευθερία λόγου και ο καθένας μπορεί να εκφράζεται όπως νομίζει και νιώθει. Προσωπικά πάντα μιλώντας θεωρώ πως αν κάθε τέτοια κοινοποίηση αφορούσε έγκυρες πληροφορίες για το πως μπορεί όποιος θέλει και μπορεί, να βοηθήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, θα ήταν πιο χρήσιμο.
Το μόνο που ακούς και βλέπεις γύρω σου είναι “Τι κρίμα…” ή “Η σκέψη μας είναι μαζί σας” κ.ο.κ. Το πιστεύω πως πολλοί είναι το μόνο που δύνανται να κάνουν για διάφορους λόγους. Φυσικά και δεν είναι κακό να νιώθεις την ανάγκη να βοηθήσεις με το να προσευχηθείς ας πούμε. Κάν’το! Αλλά σιωπηλά και αθόρυβα…
Οι υπόλοιποι μπορούν όμως και κάτι παραπάνω και αυτό είναι σχεδόν σίγουρο.
Αφήστε την κριτική, την κατακραυγή και τα σχόλια γι’ αργότερα. Τα social media εδώ θα είναι και μετά. Σηκωθείτε από τον καναπέ και πηγαίνετε να βοηθήσετε. Αν εσείς λυπάστε και σφίγγεται η καρδιά σας, αυτοί όλοι που βίωσαν το θάνατο τι να κάνουν; Από εμάς τους υπόλοιπους θα πάρουν δύναμη και βοήθεια. Σφίξτε τα δόντια σας καλύτερα και σταθείτε σε όλους αυτούς. Αυτό σημαίνει αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Αυτοί οι άνθρωποι τώρα δεν έχουν άλλα ψυχικά αποθέματα, είναι ευθύνη μας να έχουμε εμείς.
Επίσης, με το μικρό μου το μυαλό σκέφτομαι και ίσως κάνω λάθος αλλά… Δεν υπάρχει ένας υπεύθυνος να βγει και πει: “Οι ανάγκες είναι αυτές. Παρακαλούνται οι εταιρείες που έχουν τα αντίστοιχα προϊόντα και ευαισθητοποιούνται να ενημερώσουν πως μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες”.
Αντίθετα βλέπεις τον κόσμο που κάθε μήνα στην τράπεζα διαπιστώνει ακόμα μια μείωση στο εισόδημά του, να τρέχει να αγοράζει μια κονσέρβα, μια εξάδα νερά, ένα κουτί γάζες, κλπ και να σπεύδει πανικόβλητος να βοηθήσει, με την εικόνα να θυμίζει χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση.
ΥΓ 1: Μπράβο σε όλους τους εθελοντές και όσους έχουν κάνει έστω και το ελάχιστο στην πράξη για να βοηθήσουν. Μπράβο στους ισχυρούς άνδρες ομάδων που βοηθούν στην πράξη, ελπίζουμε αυτό να πολλαπλασιαστεί. Μπράβο στους φιλάθλους που οργανώθηκαν αυτή τη φορά για καλό σκοπό.
